Մահախոսականեր

Երեկ հունիսի 10-ին Երևանում նոր կորոնավիրուսով վարակվելու հետևանքով կյանքից հեռացել է քիմիական գիտությունների դոկտոր, ՀՀ ԳԱԱ թղթակից անդամ Սևան Պարույրի Դավթյանը:

Ծնվել է 1942 թվականի հունիսի 22 - ին Ախալքալաքում, զինվորականի ընտանիքում։ Միջնակարգ դպրոցը ավարտել է Թբիլիսիում, որից հետո ընդունվել է Երևանի պետական համալսարանի մեխանիկա - մաթեմատիկական ֆակուլտետը:

Համալսարանն ավարտելուց հետո Դավթյանը,1966 թ. սկսած աշխատել է Մոսկվայի քիմիական ֆիզիկայի ինստիտուտի Չեռնոգոլովկայի մասնաճյուղում՝ ասպիրանտ, կրտսեր, ավագ գիտաշխատող, իսկ 1980 թ.՝ լաբորատորիայի վարիչ:

1991թ. հրավիրվել է ՀՊՃՀ՝ ֆիզիկական քիմիայի և էլեկտրաքիմիայի ամբիոնի վարիչ: 2003թ. ընտրվել է ՀՀ ԳԱՍ ընդհանուր և անօրգանական քիմիայի ինստիտուտի տնօրեն : 2006թ., իր դիմումի համաձայն ազատվել է տնօրենի պաշտոնից և այնուհետև ընտրվել է ՀՊՃՀ-ի տեսական քիմիայի ամբիոնի վարիչ:

1969թ. պաշտպանել է թեկնածուական, 1979թ. դոկտորական ատենախոսություններ և դառնալով քիմիական գիտությունների դոկտոր: 1988թ. ստացել է պրոֆեսորի գիտական կոչում: 2006թ. ընտրվել է ՀՀ ԳԱԱ թղթակից անդամ:

Ս. Դավթյանի ղեկավարությամբ պաշտպանել են 22 թեկնածուական ատենախոսություններ:

Պրոֆ. Ս. Դավթյանը ստեղծել է նոր գիտական ուղղություն՝ պոլիմերացում ոչ իզոթերմիկ պայմաններում: Այստեղ համաշխարհային նշանակության գիտական արդյունքներ են համարվում ֆրոնտային պոլիմերացումը: Վերջին տարիներին պրոֆ. Ս. Դավթյանը զուգահեռ զարգացնում է նաև մի այլ ուղղություն, որն առնչվում է նանոտեխնոլոգիաների հետ: Այստեղ պետք է նշել բարձրջերմաստիճանային գերհաղորդիչ պոլիմեր - կերամիկական նանոկոմպոզիտների ստացման աշխատանքները, որոնք հիմնականում տպագրվում են բարձր վարկանիշ ունեցող ամերիկյան (J. of Polymer Sci., Composite interfaces ), Եվրոպական (J.of Materials Processing Technology, European polymer J.) և այլ ամսագրերում:

Մահացել է Երևանում:

Դեկտեմբերի 13-ին մահացել է լեգենդար ըմբշամարտիկ, սպորտի վաստակավոր վարպետ, աշխարհի ու Եվրոպայի կրկնակի չեմպիոն, ՀԱՕԿ նախկին նախագահ, Ախալքալաքի Ազավրեթ գյուղի զավակ Բենուր Ալեքսանի Փաշայանը:

Կենսագրությունն դեռևս մշակման, խմբագրման, սրբագրման և թվայնացման գործընթացում է, որի համար մենք մեր շնորհակալությունն ենք հայտնում Ձեզ` մեր գործունեության և Ջավախքի հանդեպ ցուցադրած հետաքրքրության համար և հայցում ենք Ձեր ներողամտությունը հնարավոր անհարմարության համար:
Համեցեք, մենք ձեզ սիրով սպասում ենք:

Դեկտեմբերի 9-ին վախճանվել Է Ռուսաստանի և աշխարհի առաջատար գիտնականներից մեկը՝ միջուկային և ռադիացիոն ֆիզիկայի անվտանգության բնագավառի մասնագետ, մեր երկրացի, ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, գեներալներ` Վաղարշակ և Վյաչեսլավ Հարությունյանների եղբայր` Ախալքալաքում ծնված Փոքր Սամսարցի Ռաֆայել Վառնազի Հարությունյանը:

Կենսագրությունն դեռևս մշակման, խմբագրման, սրբագրման և թվայնացման գործընթացում է, որի համար մենք մեր շնորհակալությունն ենք հայտնում Ձեզ` մեր գործունեության և Ջավախքի հանդեպ ցուցադրած հետաքրքրության համար և հայցում ենք Ձեր ներողամտությունը հնարավոր անհարմարության համար:
Համեցեք, մենք ձեզ սիրով սպասում ենք:

Երկարատև ծանր հիվանդությունից հետո ապրիլի 24-ին Երևանում կյանքից հեռացել է «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթի երկարամյա գլխավոր խմբագիր, ՀՀ վաստակավոր լրագրող Տիգրան Ֆարմանյանը:

Ծնվել է 1953թ. մայիսի 16-ին, Ասպինձայի շրջանի Դամալա գյուղում: 1970-1975 թվականներին սովորել է ԵՊՀ բանասիրական ֆակուլտետի ժուռնալիստիկայի բաժնում:

Աշխատանքային գործունեությունը սկսել է «Երեկոյան Երևան» թերթում, որտեղ 1976-1987 թթ. եղել է թերթի թղթակից, այնուհետև՝ բաժնի վարիչ, 1987-1990 թթ.՝ ՀԿԿ Երքաղկոմիտեի գաղափարախոս, բաժնի հրահանգիչ, 1990-1995 թթ.՝ «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթի մեկնաբան, օրաթերթի գլխավոր խմբագրի տեղակալ, «Փետրվար» երիտասարդական հավելվածի խմբագիր, 1995-2001 թթ.՝ ՀՀ ներքին գործերի նախարարության «02» շաբաթաթերթի գլխավոր խմբագիր, 2001թ. ստանձնել է «Հանրապետություն» ՓԲԸ-ի գլխավոր տնօրենի, «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթի գլխավոր խմբագրի պաշտոնը: Որպես «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթի գլխավոր խմբագիր գործունեությունը շարունակել է 2017թ. նոյեմբերին կառավարության որոշմամբ «Արմենպրես» պետական գործակալության հետ միավորվելուց հետո առ այսօր:

1982թ.՝ պարգևատրվել է Հայաստանի ժուռնալիստների միության «Ոսկե գրիչ» մրցանակով՝ «Զբոսաշրջության թեմայի լուսաբանման համար», 2007թ. արժանացել է ՀՀ վաստակավոր լրագրողի կոչման:

Մահացել է Երևանում:

Հոգեհանգիստը տեղի է ունեցել ապրիլի 25-ին՝ ժամը 17:30-ին, Կոնդի Ս. Հովհաննես եկեղեցում, հուղարկավորությունը՝ ապրիլի 26-ին՝ ժամը 14:00-ին Ջրվեժ համայնքի գերեզմանատանը:

Երևանում 2019 թ․ փետրվարիի 10-ին մահացել է պատմաբան, պատմական գիտությունների թեկնածու Հայկ Հակոբյանը:

Ծնվել է 1956 թ. նոյեմբերի 5-ին Երևանում, Ծղալթբիլացի բանասիրական գիտությունների դոկտոր Պիոն Հակոբյանի ընտանիքում:

1973-78 թթ. սովորել է ԵՊՀ պատմության ֆակուլտետում: 1978-1980 թթ. աշխատել է Հայաստանի ազգագրության պետական թանգարանում (Սարդարապատի հուշահամալիր) որպես մեթոդական բաժնի վարիչ, ապա գիտնական քարտուղար: 1980 թ. ընդանվել է ԽՍՀՄ ԳԱ հնագիտության ինստիտուտի արտադրությունից կտրված ասպիրանտուրա: 1984 թ. աշխատել է ԳԱԱ հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտում, որպես կրտսեր գիտաշխատող, արշավախմբի պետ, 1995-2001 թթ. գիտնական քարտուղար: 2001 թ. ԵՊՀ պատմության ֆակուլտետի դոցենտ:

1981-84թթ. սովորել է Մոսկվայի ԽՍՀՄ Հնագիտության ինստիտուտի ասպիրանտուրայում, որտեղ 1986 թ. պաշտպանել է թեկնածուական ատենախոսություն «Հայաստանի և Հոոմի տնտեսական ու մշակութային փոխհարաբերությունները (մ.թ.ա. 1 դար - մ.թ. IV դար)» թեմայով և ստացել պատմական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճան:

Հ. Հակոբյանը հնագիտական արշավախմբերի կազմում պեղումներ է կատարել Միջին Ասիայի և Հայաստանի տարբեր հնավայրերում: 1994 թվականից հայ - իտալական միացյալ արշավախմբի պետի տեղակալն է: 1987-ից Աշոցքի հնագիտական արշավախմբի պետն էր:

Ուսումնասիրությունները վերաբերում են Հին Հայաստանի և հարակից երկրների ռազմական պատմությանը, ամրոցաշինությանը, տնտեսությանը, դրամագիտությանը, Հին Արևելքի և Միջերկրածովի պատմությանն և մշակույթին, անտիկ աշխարհի ճարտարապետությանն, կրոնին, դրամագիտությանն, նյութական և հոգևոր մշակույթին, ռազմական արվեստին, պատմական աշխարհագրությանն և քարտեզագրությունն, 1987 թ. ուսումնասիրում է առայժմս միակ մեհենական կենտրոնը Հայաստանի հյուսիսում` անդրադառնալով հայ հեթանոսական կրոնի զանազան հարցերին:

Մահացել է Երևանում:

Հոգեհանգիստը տեղի է ունեցել փետրվարի 11-ին` ժամը 18.00-ին Երևանի Նորքի 5-րդ զանգվածի Ս. Սարգիս եկեղեցում, հուղարկավորությունը` փետրվարի 12-ին` նույն վայրից:

2018 թ․ հոկտեմբերի 1-ին՝ 94 տարեկանում մահացել է աշխարհահռչակ ֆրանսահայ շանսոնյե, մեր հայրենակից Շառլ Ազնավուրը:

Շառլ Ազնավուրը ծնվել է 1924 թվականի մայիսի 22-ին Փարիզի Սեն Ժերմեն դե Պրե թաղամասում, Ախալցխայից Ֆրանսիա տեղափոխված Միշա Ազնավուրյանի ընտանիքում:

Երևանում 2016 թ․ օգոստոսի 14-ին մահացել է լեզվաբան, բանասիրական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, ՀՀ գիտության վաստակավոր գործիչ Լևոն Կորյունի Եզեկյանը:

Ծնվել է 1941 թ. հունիսի 13-ին Լվովում: Արմատներով Նինոծմիդայի շրջանի Ջիգրաշեն գյուղից է: Նա պատմաբան Ռևիկ Եզեկյանի եղբայրն է։ 1965 թ. ավարտել է ԵՊՀ: 1966-ից՝ ԵՊՀ դասախոս, 1991-2013 թվականներին եղել է Երևանի պետական համալսարանի հայոց լեզվի ամբիոնի վարիչը, 2013 թվականից՝ Երևանի պետական համալսարանի հայոց լեզվի ամբիոնի պատվավոր վարիչ:

Ուսումնասիրությունները վերաբերում են լեզվաբանության և ոճաբանության հարցերին («Րաֆֆու ստեղծագործությունների լեզուն և ոճը», 1975, «Հրանտ Մաթևոսյանի արձակի խոսքարվեստի մի քանի հարցեր», 1981, «Գրական աշխարհաբարը և արևելահայ պատմավեպի լեզուն (19-րդ դար)», 1990, «Գեղարվեստական պատկերը Ե. Չարենցի «Ծիածան» ժողովածուում՚, 1982, «Ե. Չարենցի «Տաղարանի» խոսքարվեստը», 1985):

1990 թ. դարձել է բանասիրական գիտությունների դոկտոր, 1991 թ. պրոֆեսոր: 1997 թ. ընտրվել է ՌԴ հումանիտար ԳԱ ակադեմիկոս:

Մահացել է Երևանում:

Հոգեհանգիստը տեղի է ունեցել օգոստոսի 16-ին` ժամը 18:00-ին, Մալաթիա-Սեբաստիա վարչական շրջանի Սբ Մարինե եկեղեցում, հուղարկավորությունը` օգոստոսի 17-ին` ժամը 13:00-ին` նույն վայրից:

2016 թ․ ապրիլի 28-ին մահացել է մեր հայրենակցուհի, անվանի դերասանուհի, ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ Մարգարիտա Մուրադյանը:

Մարգո Մուրադյանը ծնվել է 1927 թվականին սեպտեմբերի 9-ին Ախալցխա քաղաքում: Ճարտարապետ, ակադեմիկոս Ջիմ Թորոսյանի կինն է։ 1945 թվականին ավարտելով միջնակարգ դպրոցը` ընդունվել է Երևանի գեղարվեստա - թատերական ինստիտուտը, որը կարմիր դիպլոմով ավարտելուց հետո` 1945 թվականին աշխատանքի է անցել Գ. Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնում:

Իր բնատուր տաղանդի և հրաշալի բեմական արտաքինի շնորհիվ Մարգո Մուրադյանը մշտապես կերտել է քնարական հերոսուհիների կերպարներ` տարիների ընթացքում դառնալով հայ բեմի նշանավոր արվեստագետներից մեկը: Նա քնարական հուզական կերպարներ մարմնավորելու բարձրարվեստ վարպետ էր և ժամանակի ընթացքում համալրեց ակադեմիական թատրոնի այնպիսի փառահեղ դերասանների շարքերը, ինչպիսիք էին` Գուրգեն Ջանիբեկյանը, Էդգար Էլբակյանը, Բաբկեն Ներսիսյանը, Մհեր Մկրտչյանը, Մետաքսյա Սիմոնյանը, Սոս Սարգսյանը, Վարդուհի Վարդերեսյանը և շատ ուրիշներ:

Նա իր կերտած հրաշալի կերպարներով հանդիսատեսի մեջ սերմանել է սեր, ազնվություն, բարություն ու նվիրում: Մ. Մուրադյանը ոչ թե խաղացել, այլ` ապրել է բեմում, ապրեցնելով նաև իրենով հմայված հանդիսատեսին: Նրա ստեղծագործական վերելքը շարունակվել է անընդմեջ և տարիքի առաջանալուն զուգընթաց շատ սահուն անցում է կատարել ավելի հասուն տարիքի դերերի` միշտ մնալով բեմական, հմայիչ: Նրա մարմնավորած կերպարները իրենց ուրույն տեղն են գրավել հայ թատրոնի հարուստ ու բազմաբովանդակ պատմության մեջ. Անյա` «Բալենու այգի», Դեզդեմոնա` «Օթելլո», Օֆելյա` «Համլետ», Կորդելիա` «Լիր արքա», Շուշանիկ` «Քաոս», Սուսան` «Նամուս», Մարթա` «Ծառերը կանգնած են մեռնում», Նունիկ` «Իմ տունը` քո տունը չէ», Մարգո` «Իրարանցում», Սոֆիա Ալեքսանդրովնա` «Արբատի զավակները», Շողեր` «Նույն հարկի տակ», Մերի` «Բրոուդի ամրոցը», Ագլայա` «Ապուշը»:

Նկարահանվել է մի շարք ֆիլմերում` «Տժվժիկ» (1961թ.), «Կրակ» (1963թ.), «Շրթներկ համար 4» (1964թ.), «Համագյուղացիներ» (1974թ.), «Արևիկ» (1978թ.), «Արահետ» (2005թ.) և այլն:

Մասնակցել է ռադիո և հեռուստաբեմադրությունների (Գ.Խուգաևի «Անդրոն և Սանդրոն», Մ.Սովաժոնի «Չաո» և այլն):

Մարգո Մուրադյանի ծառայությունները հայ թատրոնին աննկատ չեն մնացել. նա բազմիցս պարգևատրվել է մեդալներով ու պատվոգրերով. 1956 թվականին Մոսկվայում կայացած Հայաստանի արվեստի տասնօրյակին մասնակցելու համար պարգևատրվել է «Աշխատանքային արիության համար» մեդալով, հետագայում` ՀՀ գերագույն խորհրդի պատվոգրով: Դրամատիկական թատրոնների համամիութենական փառատոնում արժանացել է դափնեկրի դիպլոմի, մի շարք անգամներ ընտրվել է շրջանային, քաղաքային խորհուրդների պատգամավոր: 2002 թվականին արժանացել է ՀԹԳՄ ամենամյա «Արտավազդ» մրցանակի, 2007 թվականին ծննդյան 80 ամյակի կապակցությամբ` ՀՀ մշակույթի նախարարության ոսկե մեդալի, իսկ 2013 թվականին` ՀՀ Ազգային ժողովի պատվո մեդալի: Արժանացել է բազմաթիվ պետական պարգևների ու պատվոգրերի, 1956թ.` ՀՀ Պետական մրցանակի, 1961թ.` Հայաստանի վաստակավոր, 1978թ.` ժողովրդական արտիստի կոչման:

Մահացել է Երևանում:

ՀՀ ժողովրդական արտիստ Մարգարիտ (Մարգո) Մուրադյանի հոգեհանգիստը տեղի է ունեցել մայիսի 1-ին, ժամը 18:00-20:00-ն, Նոր Նորքի 5-րդ զանգվածի Սուրբ Սարգիս եկեղեցում, վերջին հրաժեշտի արարողությունը՝ մայիսի 2-ին, ժամը 12:00-14:00-ի, Գ. Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնում, hուղարկավորությունը՝ Երևանի կենտրոնական գերեզմանատանը (Թոխմախ):

Հայ գրականությունը հերթական ցավալի կորուստը կրեց. 2016 թ․ փետրվարի 10-ին Երևանում կյանքի 58-րդ տարում վախճանվեց հայ արձակագիր, 1996 թվականից ՀԳՄ անդամ, «Գարուն» գրական - գեղարվեստական ամսագրի և «Ապոլոն» հրատարակչության գլխավոր խմբագիր Վարուժան Այվազյանը:

Վարուժան Այվազյանը ծնվել է 1958 թ. մայիսի 29-ին Վրաստանի Ծալկայի շրջանի Այազմա գյուղում: 1985 թ. ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը: 1985-1987 թթ. աշխատել է «Պիոներ» (այժմ՝ «Աղբյուր») ամսագրի խմբագրությունում: 1987 թվականից՝ «Գարուն» ամսագրի խմբագրությունում որպես գրական աշխատող, պատասխանատու քարտուղար (1991-ից), գլխավոր խմբագրի տեղակալ (1993-ից): 2002 թվականից «Գարուն» ամսագրի գլխավոր խմբագիրն էր, 1993-ից՝ նաև ամսագրին կից «Ապոլոն» հրատարակչության գլխավոր խմբագիրը:

Վ. Այվազյանի պատմվածքների առաջին ժողովածուն՝ «Հին ահ» խորագրով, հրատարակվել է 1991 թվականին: Այնուհետեւ լույս են տեսել «Ճանճի ամիսը» (1998), «Համեմատական կենսագրություններ» (2004) վեպերը, «Առավոտ պայծառ, զվարթ ծիրանի» (2003) մանկապատանեկան պատմվածքների, «Պատմություն ճնճղկանն, որ ավելի քան երեք անգամ կանգնեց Տիրոջ աջ ձեռքին» (2009) արձակ գործերի, «Անխարիսխ և անհենարան՝ երկրագնդի նման» (2007) հարցազրույցների ու էսսեների ժողովածուները:

«Պատմություն մեծն Կովկասի» վեպը 2009 թվականին (անտիպ, տպագրվել է 2013 թ.) արժանացել է Ռուսաստանի հայերի միության և ՀԳՄ «Հայը 21-րդ դարասկզբին» մրցանակաբաշխության հատուկ մրցանակին:

Վարուժան Այվազյանի՝ ինքնատիպ գրողի, լրագրողի, գրական անբասիր գործչի, ճշմարիտ մտավորականի հիշատակը վառ կմնա նրա հարազատների ու մտերիմների, գործընկերների, բազմաթիվ ընթերցողների սրտերում:

Վարուժան Այվազյանի հոգեհանգիստը տեղի է ունեցել փետրվարի 12-ին ժամը 17:00-ին՝ Երևանի Հյուսիսային ավտոկայանի հարևանությամբ գտնվող «Մուշ» սգո սրահում: Վերջին հրաժեշտը՝ փետրվարի 13-ին՝ 13:00-ին, նույնպես «Մուշ» սգո սրահից:

2015 թ․ սեպտեմբերի 1-ին մահացել է մեր համերկրացի, զինվորական գործիչ, գեներալ-գնդապետ Գուրգեն Դալիբալթայանն

Ծնվել է 1926 թ. հունիսի 5-ին Բոգդանովկայի (այժմ` Նինոծմինդա) շրջանի Մեծ Արագյալ գյուղում: Վ. Դալիբալթայանի հայրը: 1934-44 թթ. սովորել է Գորելովկայի միջն. դպրոցում: 1947-ին ավարտել է Թբիլիսիի հետևակային ուսումնարանը, 1958-61 թթ. սովորել է Մոսկվայի Մ. Ֆրունզեի անվ. ռազմական ակադեմիայում:

Զինվորական ծառայությունն սկսել է 1947-ից, որպես Հայկական 89-րդ հրաձգային դիվիզիայի 526-րդ առանձին գնդի դասակի հրամանատար, 1951-56 թթ. նույն վաշտի հրամանատար, 1956-58 թթ. 73-րդ մեքենայացված դիվիզիայի 34-րդ հրաձգային գնդի վաշտի հրամանատար և գումարտակի շտաբի պետ, 1961-63-ին 259-րդ մոտոհրաձգային դիվիզիայի, 135-րդ մոտոհրաձգային գնդի, գումարտակի հրամանատար, 1963-69 թթ. 60-րդ մոտոհրաձգային դիվիզիայի, գնդի հրամանատարի տեղակալ, հրամանատար, ապա դիվիզիայի հրամանատարի տեղակալ: 1969-75 թթ. Սիբիրի զինվորական օկրուգի 242-րդ մոտոհրաձգային դիվիզիայի հրամանատար, 1975-80 թթ. Բուդապեշտում խորհրդային զորքերի հարավային խմբակցության շտաբի պետի առաջին տեղակալ, 1980-87 թթ. Հյուսիսկովկասյան զինվորական օկրուգի զորքերի հրամանատարի տեղակալ մարտական պատրաստության գծով, 1987-91 թթ. եղել է ԽՍՀՄ ԶՈւ պահեստազորում:

1991 թ. վերադարձել Հայաստան, մասնակցել Ղարաբաղյան պատերազմին: Եղել է ՀՀ Պաշտպանության կոմիտեի շտաբի պետ, 1991-92 թթ. ՀՀ ԶՈւ գլխավոր շտաբի պետ, 1992-93 թթ. Պաշտպանության նախարարի առաջին տեղակալ, 1993-2006 թթ. ՀՀ նախագահի գլխավոր խորհրդական, իսկ 2000-2006 թթ. գլխավոր ռազմական տեսուչ:

Ղեկավարել է ԼՂ ազատագրման բոլոր ռազմագործողությունների մարտական պլանների մշակման աշխատանքները, անձամբ ղեկավարել Խոջալուի ազատագրման գործողությունները (փետրվար, 1992): Գ. Դալիբալթայանի և Վազգեն Սարգսյանի ստորագրությամբ է վավերացվել Շուշիի ազատագրման «Հրազդան» գործողության պլանը, ղեկավարել է Խոջալուի ազատագրման, Շուշի - Լաչին մարդասիրական միջանցքի բացման (մայիս, 1992), Քելբաջարի կրակակետերի վերացման (ապրիլ, 1993) ռազմական գործողությունները:

Գ. Դալիբալթայանը 1971-ին ստացել է գեներալ-մայորի, 1992-ին` գեներալ-լեյտենանտի, իսկ 1996 թ. գեներալ-գնդապետի զինվորական կոչումները:

Պարգևատրվել է ԽՍՀՄ բազմաթիվ շքանշաններով, 1998-ին` ՀՀ 1-ին աստիճանի «Մարտական խաչ», 2000-ին` ԼՂՀ 1-ին աստիճանի «Մարտական խաչ», 2002 թ. հայ եկեղեցու «Ներսես Շնորհալի», 2006-ին` ՌԴ «Մեծ հաղթանակ» շքանշաններով:

2001 թ. հուլիսի 20-ին Գ. Դալիբալթայանին շնորհվել է «Երևանի պատվավոր քաղաքացու» կոչում: 2001 թ-ից Ախալքալաքի շրջանի Ագանայի միջնակարգ դպրոցը կոչվում է Գ. Դալիբալթայանի անունով:

2014 թ․ հունվարի 8-ին երկարատև հիվանդությունից հետո մահացել է արձակագիր, ազատամարտիկ Լևոն Վանիկի Խեչոյանը:

Հիշեցնենք, որ Խեչոյանը բուժում էր անցնում Գերմանիայում, ինչից հետո բժիշկների խորհրդով նրան վերադարձրել էին հայրենիք:

Լևոն Խեչոյանը ծնվել է 1955թ. Վրաստանի Հանրապետության Ախալքալաքի շրջանի Բարալեթ գյուղում։

1983թ. ավարտել է մանկավարժական ինստիտուտի բանասիրական ֆակուլտետը։

1987թ.-ից ապրում է ՀՀ Կոտայքի մարզի Հրազդան քաղաքում։ Գրել սկսել է դեռևս դպրոցական տարիներից։

Մասնակցել է Արցախյան պատերազմին։

1988թ.-ից նրա ստեղծագործությունները տպագրվում են հանրապետական մամուլում։ Նրա անդրանիկ ժողովածուն լույս է տեսել 1991թ.՝ «Խնկի ծառեր» վերնագրով։

Լևոն Խեչոյանի պատմվածքները թարգմանվել են ռուսերեն, ուկրաիներեն։ 1994թ.-ից սկսած պարբերաբար տպագրվում է Մոսկովյան «Լիտերատուրնայա գազետա» թերթում, «Դրուժբա նարոդով», «Լեպտա» ամսագրերում։ 1998թ. տպագրվել է «Լիտերատուրնայա Ուկրաինայում»։

1995թ. լույս տեսավ «Արշակ արքա», «Դրաստամատ ներքինի» պատմավեպերը։ Այս վեպը նաև թարգմանված է ռուսերեն։

Լևոն Խեչոյանի գործերն այժմ թարգմանվում են անգլերեն և այլ լեզուներով։

«Սև գիրք, ծանր բզեզ» վեպի համար 1999թ. արժանացել է ՀՀ պետական գրական «Ոսկե եղեգն» մեծ մրցանակի։

Երկարատև ու ծանր հիվանդությունից հետո իր մահկանացուն կնքեց մեր հայրենակից, բանաստեղծ Թաթուլ Պողոսի Բոլորչյանը:

Թաթուլ Բոլորչյանը ծնվել է 1931 թվականի ապրիլի 14-ին Ախալքալաքի շրջանի Գումբուրդո գյուղում: