Բարի գալուստ Աբուլ

Հայաբնակ գյուղ Վրաստանի Ախալքալաքի շրջանում: Շրջկենտրոնից 12 կմ արևելք, Աբուլ լեռան հարավ-արևմտյան ստորոտին, ծովի մակերևույթից 1960 մետր բարձրության վրա: Գյուղից և շրջակայքից բխող աղբյուրներից սկիզբ է առնում Աբուլ գետակը:

Գյուղն ունի 2739 հա հողատարածք, որից 665-ը վարելահողեր, մնացածը` արոտավայրեր և խոտհարքեր:

Համանուն գյուղ պատմական աղբյուրներում հիշատակվում է Մեծ Հայքի Գուգարք աշխարհի Ջավախք գավառում, որը Տոմաշեկը նույնացնում է Պևտինգերյան քարտեզի Արտաշատ-Սեբաստուպոլիս ուղեգծում նշվող Ապուլում կայանի հետ:

Հիմնադրել են Կարինի նահանգի Ումուդում գյուղից գաղթած հայերը` 1832 թ. (17 տուն, շուրջ 200 մարդ), որոնք մինչ այդ փորձել են ապաստանել գավառի Բալանթա կոչվող վայրում: Աբուլի բնակիչների մի մասը 1835-ին տեղափոխվել է Թախչա, իսկ մոտ 9 ընտանիք 1924-ին ներկայիս Նինոծմինդայի շրջանում հիմնադրել է Կաթնատու գյուղը:

Ունի ակումբ, գրադարան, բուժմանկաբարձական կետ, 8-ամյա դպրոց:

Գյուղի բնակչության թվաքանակը տարբեր տարիներին տես աղյուսակում`

Տարեթիվ	Տուն	Արական	Իգական	Միասին	Տարեթիվ	Տուն	Արական	Իգական	Միասին
1840		...	...	...	1841				245
1842					1943
1844					1845
1846					1847
1848					1849
1850					1851
1852					1853
1854					1855
1856					1857
1858					1859
1860					1861
1862					1863
1864					1865				428
1866					1867
1868					1869
1870					1871
1872					1873
1874					1875
1876					1877
1878					1879
1880					1881
1882					1883
1884					1885
1886					1887
1888					1889
1890					1891
1892					1893
1894				825	1895
1896					1897
1898					1899
1900					1901
1902					1903
1904					1905				1226
1906					1907
1908					1909
1910					1911
1912					1913
1914					1915
1916					1917
1918				935	1919
1920					1921
					1969				1250
1983				745	1990				890

Զբաղվում են հիմնականում անասնապահությամբ ու հողագործությամբ (մշակում են հացահատիկային ու կերային կուլտուրաներ, կարտոֆիլ ու բանջարեղեն):

Աբուլում առաջին ծխական դպրոցը բացվել է 1837 թ-ին` 12 աշակերտով, որը, սակայն, նյութական անապահովության պատճառով փակվել է: Այն վերաբացվել է 1864 թ-ին, որտեղ 1865-ին սովորում էր 27 աշակերտ (1 ուսուցիչ): Այդ դպրոցն ընդհատումներով գործել է մինչև 1885 թ., որից հետո գրաճանաչությունը տարածվել է մասնավոր պարապմունքների միջոցով: 1925 թ-ին բացվել է տարրական դպրոց 3 դասարանով (65 աշակերտ), որը 1935-ին դարձել է 8-ամյա: 1930-ից սկսած գործել են նաև լիկկայաններ: 1961-ին կառուցվել է դպրոցի նոր շենք:

1884-ին գյուղում կառուցվել է սրբատաշ քարով, միանավ եկեղեցի: Գյուղ տանող ճանապարհի եզրին է խաչարձան ուխտատեղին: Պահպանվում են 12-13-րդ դդ-ի եկեղեցի խուցուրի արձանագրություններով, գյուղամիջի բլրին հին բնակավայրի հետքեր: Այդտեղից ու եկեղեցու միջից գետնուղիներ են ձգվում դեպի աղբյուրը: Գյուղից 2 կմ արևմուտք ՙԽարաբա՚ կոչվող գյուղատեղիում կան 3-րդ հազարամյակի քարե դամբարանադաշտ, 12-13-րդ դդ. վիմափոր գերեզմաններ, 11-19-րդ դդ. գերեզմանոցում միջնադարյան խոյաձև տապանաքարեր ու կոթողի քանդակազարդ պատվանդան:

Հայրենական պատերազմին գյուղից մասնակցել է 132 մարդ, 80-ը չի վերադարձել:

Աբուլում են ծնվել պատմական գիտությունների դոկտոր` Խ. Երիցյանը, անասնաբուծական - անասնաբուժական գիտությունների դոկտոր` Հ. Ղազարյանը, գյուղատնտեսական գիտությունների դոկտոր` Վ. Զորանյանը, գիտությունների թեկնածուներ` Գ. Աղաջանյանը, Կ. Խանջյանը, Ա. Խանջյանը, Մ. Դարբինյանը և ուրիշներ: